อากาศและกระแสลมเย็นๆที่พัดมาทำให้รู้สึกว่า ช่วงคิมหันต์มาถึงแล้ว ขณะที่ผู้คนในเมืองใหญ่ต่างเตรียมต้อนรับลมหนาวด้วยเสื้อผ้าอุ่นหนาสีสดใส และผ้าห่มแสนสวย เฉลิมฉลองด้วยความสุขสันต์ เบิกบานใจ แต่สำหรับผู้ยากไร้และเด็กๆในพื้นที่ห่างไกลกลับไม่เป็นเช่นนั้น ยิ่งฟ้ามืดลงเท่าไหร่อุณหภูมิก็ยิ่งลดต่ำลงเท่านั้น แสงอาทิตย์ที่ค่อยๆลับขอบฟ้าไปได้พรากความอบอุ่นจากผู้ที่อาศัยอยู่บนที่ราบสูงอย่างภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เปลี่ยนเป็นความหนาวเย็นที่เข้ามาสัมผัสผิวกาย และต้องเผชิญลมหนาวเย็นที่พัดแทรกเข้ามาตามรอยแยกบริเวณฝาบ้าน ทำให้นอนขดตัวด้วยความหนาวเย็นภายใต้ผ้าห่มทั้งเก่าและขาด ลมหนาวที่พัดมา คือสัญญาณบ่งบอกถึงความทุกข์ทรมานของผู้ยากไร้ และผู้ขาดแคลน “ผ้าห่ม” เป็นสิ่งที่ส่งมอบความอบอุ่น ให้แก่กัน จากสองมือที่เป็นผู้ให้ สู่สองมือที่เป็นผู้รับ การให้เป็นการทำให้เราเป็นผู้เห็นอกเห็นใจผู้อื่น และทำให้เรามองเห็นคุณค่าของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน นอกจากนี้เรารู้สึกสบายใจ และภาคภูมิใจในคุณค่าของตัวเองว่ามีส่วนช่วยเหลือสังคม “การเป็นผู้ให้”... Continue reading